Polowanie na wilka I

Mistrz Gry

Mimo, iż zaczynało robić się jasno, bagna nadal zostawały obskurnym miejscem. Mgła bardzo powoli opadała.
Ognisko, które rozpalił Blodwyn, dawało więcej dymu niż płomieni.
Mieliście dziwne wrażenie, że ktoś was obserwuje, czuliście to na plecach... każdy na swoich. Atmosfera była nieprzyjemna, chociaż już nie napięta jak cięciwa łuku.
Na gałęziach nad wami zaczęły rozsiadać się kruki, czarne paskudne ptaszyska.
Quork, ruork, quork...

Mistrz Gry

Sherigan usiadl, opierając się o to samo drzewo, co Ilyusha,,, Było mu go naprawdę żal, domyślał się, co musi czuć... Wyciągnął Zemstę i podniesionej z krzaków, lnianej koszuli, po czym zaczął ją czyścić, dumając... "Dawno nie słyszałem o wilkołaku w tych stronach... Ale ten wilkołak na pewno nie jest prawdziwy, ktoś go stworzył...". Spojrzał na truchło, zaczynające już śmierdzieć...
- Przyjacielu, mogłbyś przesunąć to ciało parę metrów dalej? Tylko proszę, z szacunkiem... To człowiek...

Szlachcic

-Był on ludziem, zginął jak diaboł, ale Shergan prosi, dobrze - po czym wstał wziął truchło i położył je dalej, tak żeby je widzieć z miejsca w którym siedział. Wracając dodał - Chociaż zginął w walce, tak jak trzeba, inna śmierć to zła śmierć - przysiadł przy ogniu, zdjął jedzenie, podzielił towarzyszy mówiąc - zjedźcie i śpijcie, wy jesteście ludzie a ja Berg - po czym usiadł przy drzewie przy którym siedział wcześniej

Młodszy Mistrz Gry

Podszedł i usiadł przy dziwnym ognisku.Twardy był psia mać...Pomyślał sobie i popatrzył na towarzyszy, na ich smutne twarze. Postanowił się nie uśmiechać, przemilczał całą sytuację, patrząc w ogień. Nie zadał mu wielu ran ale czuł się winny, przecież był to tylko zamieniony człowiek. Zamyślił się i patrzał w ogień