Problemy w Starym Młynie...

Wioskowy głupek

Skinął głową i najciszej jak potrafił zaczął przedzierać się przez roślinność. - A liczyłem, że ominie mnie "przyjemność" skradania się w tak gęstym zielsku, nawet przejść się nie da - pomyślał.
Szedł po cichu, tak aby nawet on sam nie słyszał własnych kroków. Cały czas jednak obserwował i nasłuchiwał działań sylwetek. Był ciekawy co tu robią. Postanowił, że jak się uda to przesłucha jednego z nich, po czym w pełni skoncentrował się na jak najcichszym i w miarę najszybszym obejściu Młyna. Starał się także cały czas słyszeć co się dzieje z towarzyszami.

Mistrz Gry

Wypatrywał... Tak, w świetle tych prowizorycznych pochodni dało się dostrzec postaci mężczyzn poowijanych w niepasujące do siebie szmaty... Kroczyli w płytkim śniegu, od młyna dzieliło ich jakieś 30 kroków. Zobaczył Aliestara zajmującego pozycję. Licząc, że ten go zrozumie, albo chociaż dostrzeże, dał znak dłonią do pozostania w ukryciu bez ruchu... "Cholera, jest już prawie ciemno, zbyt wiele rzeczy może pójść nie tak"... Pomyślał.

Mistrz Gry

Pochyliła się dużo niżej i niemal wpełzła w trawę. Wyprzedziła Sherigana o jakieś pięć kroków, mając nadzieję, że pozostała niezauważona, jednak przez chwilę wydawało jej się, że jedno ze świateł podeszło kilka kroków w ich stronę i zatrzymało się.
Czyżby nas zobaczyli...?
Jej źrenic poszerzyły się gwałtownie a serce zabiło mocniej.

Wioskowy głupek

Zajął pozycję bezpiecznie oddaloną od ewentualnego pola bitwy. Nałożył strzałę, napiął cięciwę i wymierzył w jedną z sylwetek. Upewnił się, że to nie jeden z jego towarzyszy. Pozostał w bezruchu i czekał na znak.
- Cholera, prawie nic nie widać - pomyślał.
Przyzwyczaił oczy do ciemności i czekał. Wiedział, że w tych ciemnościach sam mógłby zabić wszystkich strzelać i ukrywając się, ale postanowił dać szanse towarzyszom.
- Może dowiedzą się czegoś ciekawego - przeleciało mu przez głowę
Skoncentrował się w pełni na wypatrywaniu znaku od towarzysza lub rozpoczęciu starcia.

Mistrz Gry

Kilka kroków obok Aliestera z ziemi po lewej stronie schodów zaczęło bić swiatło i rozległ się dźwięk opadającej klapy. Niemal w tym samym momencie rozległ się krótki krzyk zażynanej owcy...

<Aliester zasadził się po prawej stronie schodów>

Mistrz Gry

Zauważył to. Zastygł na moment, szybko spojrzał na leżącą w bezruchu Tahteę. "Chociaż ona jest bezpieczna..." Z piwniczki wyszedł schludnie ubrany mężczyzna. Przeszedł dosłownie kilka kroków od Aliestara... "Nie daj się zauważyć, dzieciaku..." wycedził przez zaciśniete zęby... Mężczyzna z piwniczki szedł w stronę pochodni. "Trzech dzikusów, i jeden ktoś... Na razie nie jest źle... Tylko co oni do diabła wyprawiają...?" pomyślał...

Człowiek poprowadził przybyszy z boru w stronę wejścia do piwniczki... Jeden z uchodźców uparcie wpatrywał się w miejsce kryjówki Aliestara, stojąc jakieś 15 kroków od niej...

Mistrz Gry

Usłyszała ryk i wzdrygnęła się. Cofnęła się o dwa kroki i próbowała domyślić się, o co chodzi w całej tej farsie.
Po cholerę im ta owca? Czyżby zrobili sobie z tego młyna jakiś obiekt kultu czegoś dziwnego, co bóstwem nawet zwać się nie powinno?

- Jeszcze chwila takiej bezczynności, a klnę się na wszystkich bogów, wezmę swoją halabardę i utnę im łby jednym zamachnięciem... - Wycedziła przez zęby sama do siebie, mając nadzieję, że zrobiła to dostatecznie cicho.

Wioskowy głupek

Coś błysło, odruchowo odwrócił wzrok. Na szczęście mężczyzna go nie zauważył. Niestety błysk chwilowo go oślepił i nie potrafił zbyt dokładnie przyjrzeć się człowiekowi. Setki myśli kłębiły się w jego głowie.
- Co tu się dzieje?! - pomyślał.
Kątem oka zauważył, że jeden z ludzi mu się przygląda. Przygotował się do wycofania, ale nie poruszył się.
- Przeczekam go, dopiero jak ruszy w moją stronę zmienię kryjówkę. - postanowił w myślach.
Przygotował się także do długiego biegu w las jako ostatnią ewentualność.

Mistrz Gry

Obserwator ruszył dalej, czwórka weszła do piwnicy, zamykając za sobą klapę... Klepnął Tahteę, dając znak do przemieszczenia się. Cicho przedostali się w okolice kryjówki Aliestara, wzywając go gestem do siebie. Sherigan bez słowa ruszył w stronę klapy w ziemi.

Mistrz Gry

Zgodnie z poleceniem przesunęła się w stronę Aliestera.
- Trzeba było strzelać, dopóki to mogło być proste - szepnęła, niby do reszty, ale bardziej jakby do siebie.
Obserwowała Sherigana podchodzącego cicho do klapy w ziemi.
- Uważaj na pułapki, mogą tu być - szepnęła trochę głośniej, jednak była pewna, że spod ziemi nie słychać ich jakoś wybitnie dobrze. - Jakieś linki, zapadnie...
Odgarnęła włosy z twarzy. Na myśl o tym, co mogło by się stać, gdyby dali się złapać, przebiegł ją lodowaty dreszcz.

Wioskowy głupek

- Może ja sprawdzę teren pierwszy? - zaproponował - mam lekkie doświadczenie w pułapkach.
Założył łuk na plecy, schował strzałę. Wyglądał na nie przejętego. Wyraźnie starał się zamaskować swoje zdziwienie cała zaistniała sytuacją. Wyraźnie też był zły na siebie.
- Jeden prawie mnie zauważył, jak mogłem tak spartolić - powiedział do siebie, jednak na tyle głośno, że można było go usłyszeć

Mistrz Gry

"Pułapki..." pomyślał z lekceważeniem... "Gdyby były, sami by w nie wdepnęli, nikt nie rozstawia pułapek w takich chaszczach...". Ruszył śmiałym, acz cichyb krokiem do klapy... Uklęknął przy niej i przyłożył do niej ucho. Usłyszał niebezpiecznie zbliżające się kroki... "Jeden.", pomyślał. Szybko odskoczył na bok. Wskazał gestem Aliesterowi, że ktoś się zbliża. Mieli sekundy na reakcję...

Mistrz Gry

Wstrzymała oddech widząc, jak Sherigan odskakuje od wejścia.
Idą. Będzie jatka.
Zamarła niemal w całkowitym bezruchu, ściskając mocniej drzewiec swojej halabardy. Mimo wstrzymanego oddechu serce biło jej jak oszalałe, a źrenice niemal całkowicie zakryły jej złote tęczówki.
Delikatnie zaczęła przybierać pozę, z której mogła zarówno podnieść się do biegu, jak i do skoku, aby być gotową na każdą ewentualność.