Problemy w Starym Młynie...

Mistrz Gry

Prowincja nie jest spokojna… Cały czas dzieje się coś, co zakłóca panujący porządek. Tak i tym razem, z karczmy wyciągnęło was ogłoszenie od Namiestnika Meridmannaz o niepokojących zdarzeniach mających miejsce przy Starym Młynie…
Ponoć zaczęły tam znikać zwierzęta, a ostatnio, nawet ludzie. A młyn ponoć jak znaku życia nie dawał, tak go wciąż nie daje.
Musicie wyruszyć z Meridmannaz aby sprawdzić, co jest powodem przykrych wydarzeń. Ludzie z przedmieści Meridmannaz tracą właśnie jedyne źródło utrzymania…

Przypominam kolejkę; Tahtea, Aliester, Sherigan.

Mistrz Gry

Przedzierała się przez pole pszenicy... wróć. Przez wielki teren zarośnięty przez chwasty tak rozmaite, że była niemal pewna, że połowy tych gatunków nie ma w nawet największej księdze o roślinach. Od czasu do czasu, kiedy chwasty okazywały się zbyt gęste lub wysokie pomagała sobie swoim ukochanym kawałkiem ostrego metalu na długim drzewcu.
- Psiakość - zaklęła głośno, kiedy jej broń zaplątała się w zielsko. Wyszarpnęła halabardę i zatrzymała się, szukając wzrokiem najmniej porośniętego chaszczami miejsca.

Wioskowy głupek

Postanowiłem podkraść się do młyna, tak jakoś z ostrożności. Różnorodne rośliny trochę utrudniały sposób poruszania się, ale pomagały się ukryć. - No popatrz, teraz Anton by się przydał - mruknąłem pod nosem. Tak, on zawsze wiedział co jest co... Zawsze się mądrzył i teraz pewno wymyśliłby sposób jak przez to przejść... Ale nie, teraz go nie ma, bo byłby potrzebny. Szedłem dalej podchodząc od tyłu młyna. Nagle coś usłyszałem. Coś jakby ktoś albo zaklną "Psiakość" albo chciał dać psu kość... Postanowiłem ukryć się i zacząć obserwować i nasłuchiwać.

Regulamin pkt 16. Kiedy piszemy posty w rozgrywkach, należy pamiętać o tym, aby pisać w trzeciej osobie (np. Tahtea szła ulicą) (...) Postaraj się o tym pamiętać w następnych postach~

Mistrz Gry

Sherigan przykleknął w trawie. Widząc wyrywającego się na przód Aliestera syknął "wracaj tu, psia kość"... Zaczął zapadać zmrok, słońce zaczęło zachodzić za klif samobójców. Jego światło odbijało się od oczu ukrytych w cieniu kaptura. Spojrzał na Tahteę, a potem na oddalony o jakieś 80 kroków Młyn...
- Co o tym myślisz? - mruknął lakonicznie do towarzyszki...

Mistrz Gry

- Myślę, że nie podoba mi się to zielsko - prychnęła, zdmuchując z twarzy kosmyk zielonych włosów.
Zmarszczyła brwi i rzuciła spojrzenie na zwłoki budynku.
- Jak na niespokojne miejsce jest tu bardzo spokojnie... - przysiadła obok Sherigana, po czym beztrosko wyciągnęła się na ściętej własnymi rękoma, czy może własnym ostrzem trawie i spojrzała parą złotych ślepiów na ciemniejące niebo wypatrując pierwszej gwiazdy.

Wioskowy głupek

Po chwili zauważył, że został sam.
- Cholibka, zamyśliłem się - mruknął pod nosem - No, nic jak zostałem sam to chyba na nich poczekam.
I jak postanowił tak zrobił. Wyciął mały okrąg tego zielska dookoła siebie, usiadł i zamknął oczy. Zaczął nasłuchiwać otoczenia w oczekiwaniu na swych towarzyszy.

Mistrz Gry

"Ten to zawsze musi sie zgubić...", pomyślał z rozdrażnieniem... Skinął dłonią na Tahteę i po cichu podszedł do towarzysza... Zaczął przyglądać się Młynowi i jego otoczeniu. Przy schodach prowadzących do wejściowych drzwi nie zauważył żadnego ruchu, dziesięć kroków od nich spacerowała jakaś zagubiona owca... Było niemal nieskazitelnie cicho.

Słońce rzuca ostatnie promienie na dach Młynu i skraj Boru...
"Upiornie tu", pomyśłał, nie dając jednak po sobie poznać niechęci do tego martwego, opuszczonego miejsca...

Nie dziękuj <3

Mistrz Gry

Podniosła się i ruszyła za nim, Cicho jak jaszczurka. Kawałek dalej podążyła w nieco inną stronę, zbliżając się do budynku bardziej z lewej niż oni. Cisza panująca w tym miejscu była cholernie przygnębiająca...
Nawet ta głupia owca zrezygnowała z beczenia...
Przykucnęła w trawie niemal bez ruchu... Nasłuchiwała grającego na swoich maleńkich skrzypcach konika polnego. W tym momencie zaburczało jej w brzuchu, na tyle głośno, ze oboje mogliby ją usłyszeć w tej martwej ciszy.
Oboje lub ktoś jeszcze.

Mistrz Gry

Od Boru dał się słyszeć niewyraźny z tej odległości szmer...

Wioskowy głupek

Otworzył oczy i zaczął obmyślać plan podejścia do tego dziwnego miejsca. - Jak się za to zabrać? - zapytał sam siebie - Hm... Może podejść głównym wejściem tak ot..
Skarcił się w myślach za myślenie. Przypomniał sobie swego mistrza i jego porady. Zaczął przyglądać się budowli szukając jakiś okien, drzwi do piwnicy czy czegoś podobnego. Pomyślał, że towarzysze pewno dadzą jakiś znak jak podejdą.
- Teraz zajmę się obserwację tego czegoś - ponownie odezwał się sam do siebie szeptem.
Wyciął jeszcze trochę krzaków, ściągnął łuk z pleców dla bezpieczeństwa, nałożył strzałę na cięciwę. Jeszcze jej nie napiął.
- Za spokojnie tutaj... Za spokojnie...
I szukał okna spojrzeniem

Mistrz Gry

Usłyszał szmer. Zaczął nasłuchiwać kolejnych znaków dochodzących spośród ledwie juz teraz widocznej ściany drzew. Dotknął ramienia Aliestera i nakazał mu gestem nasłuchiwanie.
Po chwili szmer powtórzył się, jakby bliżej i bardziej z lewej strony...

Korzystając z ostatnich chwil jakiejkolwiek widoczności postanowił podejść jeszcze choćby kilkanaście kroków w stronę młyna...

Na tle ciemnej ściany Boru ukazał się jasny, chwiejny punkt, po nim dwa kolejne...

Mistrz Gry

Oczom nie mogła uwierzyć. Na tle czarnej ściany lasu zakołysały się jakieś światełka.
Ogniki..
Ale to zdecydowanie nie były ogniki. Widma rosły z każdą chwilą znacznie przerastając rozmiarami zwykłe ogniki.
- Ki diabeł... - zmarszczyła brwi i wstrzymała oddech.

Wioskowy głupek

Napiął cięciwę, wziął głębszy oddech, aby uspokoić nerwy. Zaczął przyglądać się temu czemuś co nadchodziło z lasu. Miał ochotę posłać kilka strzał w ich kierunku, ale czekał.
- Sherigan daj tylko znak, kiedy będę mógł zacząć. Ci już chyba nas widzieli- szepnął.
I czekał. Czekał i nasłuchiwał w tej nerwowej i napiętej atmosferze.
- Uwielbiam taką atmosferę - pomyślał
A po chwili już nie myślał. Wyciszył się w zupełności, ograniczył oddech do minimum i schował się w tym wrednym zielsku obserwując zarówno Sherigana jak i te istoty wyłaniające się lasu. Czekał na znak i starał się rozpoznać kształy.

Mistrz Gry

Nie wiedział, co się zbliża... Zobaczył przez ułamek sekundy strach na twarzy Tahtei. "To na pewno nie zwierzęta. Na pewno też nie Elderony, przecież jest środek zimy..." myślał gorączkowo... Tak, to muszą być pochodnie... Widział często jak ludzie z Obozu Uchodźców używają często całych koron mniejszych drzewek jako pochodni... Tak, to muszą być ludzie.
- To ludzie - szepnął. "Do młyna stąd jakieś 40 kroków, oni są od niego jakieś osiemdziesiąt..."

<Młyn jest na przeciwko grupy, delikatnie z prawej>

- Aliester - szepnął - obejdź po cichu ten Młyn naokoło, zasadź się na nich po drugiej stronie...
Dotknął ramienia Tahtei i nakazał jej gestem iść ze sobą, w lewo. Zbliżyli się do granicy gęstej trawy. Czekali...

Mistrz Gry

Uchodźcy...
Charakterystycznie ubrani banici wymachiwali małymi płonącymi drzewkami, lub też dużymi płonącymi gałęziami. Wydawało jej się to pozbawione znaczenia. Tylko dlaczego nie szwendali się po ciemku? Co prawda okolica jest opustoszała, jeśli chodzi o ludzi, natomiast dzikie zwierzęta i inne potwory to już zupełnie inna bajka.
- Co robimy...? - zapytała Sherigana niemal samym ruchem ust. Skierowała uważne ślepia w kierunku uchodźców, a jej wąskie źrenice zaokrągliły się nieco, aby przystosować się do ogólnopanującego mroku.