Krwawy Kowal

Szlachcic

-Kooowal? Hmmmm.... Czy chodzi wam o Loven Bitho, Krwawego kowala?

Obywatel

Teraz to on dla odmiany spojrzał na Ilyushę jak na idiotę. On, zabójca, i miecz? Nigdy nawet nie trzymał go w ręku, z pogardą nazywając go "tasakiem dla mięśniaków". Wątpliwe nawet, czy zdołałby go podnieść, prawdę mówiąc. Skwapliwie jednak przytaknął. W końcu nawet nie kłamali. Może trochę przesadzili ze skalą, ale szczegół...
- Nooo... Można by tak powiedzieć. Chyba nie ma tu innego kowala w okolicy, prawda?

Szlachcic

Taak, nie ma. A co chcecie dokładnie od Starego ?

- Jak już mówiłem, kolega ma zamiar się u niego zaopatrzyć. - odparł. - Ja jedynie jestem ciekawy jego osoby.
Było dobrze. Skoro centaur przeszedł na mniej oficjalny ton to znaczy, że raczej nie wyprują z nich wnętrzności. Ale w dalszym ciągu odczuwał niepokój, jakby poza centaurami coś jeszcze im towarzyszyło.
Och, ogarnij się Ily. To tylko twoja wyobraźnia - skarcił sam siebie.

Szlachcic

-Dobrze, rozumiem. Mal Gokh, do mnie - z szeregu wyszedł jeden z niższych centaurów
-Tak Kapitanie?
-Pobiegnij do Staruszka i powiedz że będzie miał gości, a wy możecie iść, powiem wam jak dojść do kowala - po czym zaczął wam wyjaśniać trasę

Obywatel

Niemal odetchnął z ulgą. Jednakże... To było dość zaskakujące, jak zresztą jakikolwiek przejaw życzliwości. Nie od dziś podejrzliwie traktował dobroczyńców oraz osoby po prostu bezinteresowne - sama idea dobroci bez odwzajemnienia była po prostu niedorzeczna. Nie okazał tego jednak. Na lamenty przyjdzie czas później.
Pytanie, czy centaury lubią ludzinę?
Bez emocji słuchał objaśnień, z rzadka wtrącając tylko bardziej szczegółowe pytania. Wolał nie poruszać innych tematów, lepiej było się zdać na Ilyushę.

Patrzył na oddalającego się centaura póki ten nie osiągnął rozmiaru pudełka zapałek, niezbyt uważnie słuchając objaśnień co do drogi. Nawet gdyby się starał uważnie słuchać, zabłądziłby. Tak jak kiedyś w świętym lesie, gdzie po dwóch dniach znalazł go Imrak. Wyłapywał pojedyncze słowa, byle tylko wiedzieć kiedy rozmowa zmieni temat lub się zakończy. Uczucie niepokoju nie chciało go opuścić.

Szlachcic

Wiecie już jak dotrzeć do Kowala, niestety nie możemy was poprowadzić, musimy przeprowadzić zwiad, wróg może zaatakować Mizar-Mar, nasze Miast-Gaj. Musimy być na to przygotowani. Macie jeszcze jakies pytania?

Obywatel

- Ja mam tylko jedno... - stwierdził ponuro. - Nie macie jakiejś mapy czy coś? Co innego wskazówki usłyszane, a co innego jeszcze na papierze. Przynajmniej mój kolega, ten tu, się nie zgubi, jak pójdę na chwilę w krzaki... A i dziękujemy za objaśnienie drogi.

- Mapa nic tu nie da - Uśmiechnął się. - Jeśli mam się zgubić, to to i tak się stanie, nieważne co. - dodał. Nieprzyjaciele? To by wyjaśniało niepokój i obawę wśród okolicznej przyrody.
- Wasi wrogowie zapewne nie są zbyt daleko, rośliny są bardzo niespokojne... - powiedział ściszając głos. Jego umysł już zaczął odłączać się od realnego świata.

Szlachcic

Niestety dwunogi, my nie używamy papieru, większość naszej wiedzy jest przekazywana przez pieśni, Piękne pieśni w naszym języku o czynach naszych przodków, bogów wiele mówi o gwiazdach, przyrodzie. Tak Kolorowo-Włosy - powiedział zwracając się do Ily - Mały oddział Ghazuli wędruje w okolicy, musicie uważać na te poczwary, poruszają się na prawdę, bardzo cicho. Gdy dotrzecie do kowala, możecie później zawitać do Naszego Miasta-Gaju, będziecie tam mile widziani. Bor Huar - Bywajcie, Mar bar tu Mar Gai - Niech strzeże was Matka Gaja - rzekł po czym cały oddział odjechał galopem.

Obywatel

Pospiesznie pożegnał centaury, zanim spojrzał z zaniepokojeniem na Ilyushę. Świetnie, teraz ten facet zaczął mu odpływać w środku dnia! Szturchnął go lekko, aby sprawdzić jego reakcję. Niezbyt uśmiechało mu się wleczenie za sobą jego ciała, w razie gdyby coś się stało. Nie dość że spowolnione tempo, to jeszcze nawet nie byłoby jak uciekać, chyba że by go zostawił...
- Chyba nie zmieniasz się w jedną z tych swoich roślin? - zapytał, rozglądając się wokół nerwowo. - Wolałbym, żeby nie teraz, jak już naprawdę musisz...

- To, że mój umysł jest zajęty czymś innym nie znaczy, że możesz mnie szturchać... - warknął. Był niezadowolony z wytrącenia go z tego, tak lubianego przez niego, stanu.
- Poza tym, zmiana w roślinę jest niestety niemożliwa z moim poziomem wtajemniczenia - dodał, gasząc ognisko. - Ruszajmy.

Obywatel

- Nie znam się, to wolałem zapytać. A poza tym ciesz się, bo zawsze mogłem ci przyłożyć, a to chyba ucieszyłoby cię jeszcze mniej. Dobra... - sprawdził, czy wszystko ma przy sobie, zanim z miną natchnionego wieszcza wskazał teren przed sobą. Mniej więcej tak wyglądałby upalony tajemniczymi ziołami - od starszych uroczych babuleniek - książę zamieniony z żaby w... no, księcia.
- Naaaaprzód! Tak w ogóle jak u ciebie ten system z roślinami działa?

- Zbytek łaski... - mruknął. Pajacowanie Kirina zaczynało go nieco drażnić.
- Jak działa mój system? - odparł, nieznacznie poruszając dłonią. Źdźbła trawy owinęły się wokół kostki zabójcy, powodując jego efektowny upadek. - Mniej więcej tak - dodał.
To będzie długa podróż - pomyślał, a na jego twarzy zagościł lekki, złośliwy uśmieszek.